Uznaje się, iż święci się nie psują –  kto się odważy sprawdzić?

Otto III to dwudziestoletnie genialne cesarskie dziecko, któremu powierzono władzę nad największa potęgą chrześcijańskiego świata. Od trzeciego roku życia w koronie. Otoczony najwybitniejszymi umysłami epoki. Zmęczony władzą. Znajduje upodobanie w ekstazie.
Bolesław Chrobry to trzydziestotrzyletni mężczyzna. Świadomy siebie, rozgrywający sojusze. Kocha kobiety, seks, szaleńcze polowania, przyjaciół, mocne wrażenia. Pragnie korony i dla niej gotów jest na wszystko.
Europa wchodzi w rok tysięczny.
Dwubiegunowa konstrukcja Gry w kości poprzez osobne sekwencje dworu piastowskiego, cesarskiego i papieskiego; świata Bolesława Chrobrego i świata Ottona III wiedzie do spotkania w Gnieźnie w marcu 1000 roku.
Każdy z władców zagra wtedy o wszystko.
Ta powieść unika monumentu, koturnu, przerysowania. Jest współczesna do szpiku: wojna wywiadów, polityka, racje stanu, manipulacja informacją, średniowieczny public relation.
A jednocześnie doskonale oddaje realia historyczne, szczegół, detal i to, co w średniowieczu najgłębsze: mentalność epoki, w której religijna ekstaza i okrucieństwo graniczą ze sobą. Z każdego grzechu można się wyspowiadać. Wszystko dzieje się szybko, bardzo szybko.
Gra w kości chociaż może zdawać się brawurowa historycznie – opiera się na faktach. Tych, które można wyczytać ze źródeł. Tych, których szukamy między ich wierszami.
Co się wydarzy gdy Bolesław i Otto staną przed sobą twarzą w twarz?
A gdzie miejsce świętego Wojciecha Adalbera?                                                           

To jest właśnie Gra w kości

Akcja Gry w kości rozgrywa się w latach 997 – 1002, naprzemiennie na dworze Bolesława Chrobrego i Ottona III. Wraz z bohaterami uczestniczymy w ottońskich interwencjach w Rzymie w roku 998 i 1001, konfliktach między panami i biskupami Rzeszy a cesarzem, owianych legendą ekstatycznych wizytach Ottona w klasztorach, pustelniach i kościołach. Towarzyszymy Bolesławowi
w gorączkowych przygotowaniach do wizyty cesarza w Gnieźnie, przemierzamy jego państwo od granic z Połabiem do kresów wschodnich, uczestniczymy w prowadzonej przez niego grze wywiadowczej, by dojść aż do Merseburga w 1002 roku.

Punktem kulminacyjnym jest spotkanie obu władców w marcu 1000 roku. Do głównych bohaterów powieści, poza Bolesławem
i Ottonem należą: Gerbert z Aurillac, późniejszy papież Sylwester II, Leon z Vercelli, kanclerzHeribert, Jan Philagathos, biskup Unger, Gaudenty brat Wojciecha Adalberta, margrabia Miśni Ekkehard oraz całkowicie fikcyjni towarzysze Bolesława: Zarad, Jaksa,Bjornar i „drużyna świętych młodzianków”.